ازدواج سفید در ایران

بهتر است اول مسئله را از منظر زنان غربی نگاه کنیم.

زنان غربی در طول تاریخ، همیشه به دنبال احقاق حقوق انسانی خود بوده‌اند که به دو دلیل از آنها گرفته شده است: اول به دلیل جنسیت زنانه و دوم به دلیل ازدواج.

این ظلم ریشه‌دار، بخشی از فرهنگ غرب و جدائی‌ناپذیر از آن است. همباشی در ظاهر، مفرّی بود برای گریز از ظلمی که به واسطۀ ازدواج بر زنان غربی تحمیل می‌شد. زن غربی از ازدواج و هر چیز شبیه ازدواج فراری بود و همباشی نمادی شد برای اجتناب از وابستگی زنان و فرصتی بود برای داشتن زندگیِ مشترک امّا بدون ازدواج.

و باید گفت که نتیجه همه تحقیقات حاکی از آن است که قربانی اول همباشی، این مار خوش خط و خال، همیشه زنان هستند.

حالا از منظر یک زن ایرانی و مسلمان مسئله را نگاه کنیم.

زن ایرانیِ مسلمان، آیا حق مالکیت نداشته است؟

زنان ایرانی قبل از اسلام (به خصوص اواخر دوران ساسانی) حق مالکیت داشته‌اند و بعد از اسلام هرگونه برابری حقوق مالکیّتی بین زن و مرد، قطعی و تثبیت شد. زنان ایرانی از قبل اسلام مهریّه داشته‌اند و پس از ظهور اسلام با عندالمطالبه شدن مهریّه، مالکیت زنِ متأهّل بر دارائی‌اش مسلّم و مورد تأئید قرار گرفت.

زن ایرانیِ مسلمان، آیا هویت و انسانیتش مورد تشکیک بوده است؟

که اگر اینگونه بود حق مالکیّتی نداشت. با ظهور اسلام و تاکید بر برابری زن و مرد از جهت انسانیت و حتّی رجحان زن از نظر دارا بودن ابزارهای رشد معنوی، هر گونه رفتار غیر انسانی و حتّی غیر اخلاقی در رابطه با زنان مورد مذمت قرار گرفت.

زن ایرانیِ مسلمان، آیا مورد خشونت و بدرفتاری همسر بوده است؟

آموزه‌های اسلامی

 که حداقل 14 قرن آموزه‌های اسلام، مردان را به خوش‌ رفتاری، رعایت ادب و احترام نسبت به همسرانشان ره نمون بوده است.

زن ایرانیِ مسلمان، آیا به واسطۀ ازدواج حقوق انسانی‌اش محدود می‌شده یا از جهت شأن اجتماعی تنزل می‌یافته است؟

 که درست بر عکس، زنان متأهّل همیشه از جایگاه اجتماعی بالاتری برخوردار بوده‌اند. زن ایرانی می‌تواند در زمان ازدواج هر گونه شرطی را برای چگونگی زندگی‌ مشترکش تعیین کند (همچون حقّ طلاق) و حتّی برای شیردادن و بچه‌داری‌اش هم مزد بستاند.

زن ایرانیِ مسلمان، آیا امروز از جهت حقوق انسانی، مالکیت، حقّ رأی، حقوق و دستمزد، تحصیلات عالی، انجام فعّالیّت‌های اجتماعی، حضور در صحنۀ سیاست و حکمرانی، و … با محدودیتی روبروست؟

از طرفی مرد ایرانی مسلمان، تلاشش برای امرار معاش و تأمین نیاز خانواده‌اش، پاداشی برابر با مجاهدان صحنه نبرد دارد و وظیفه‌اش فراهم نمودن زندگی مناسب و در شأن همسر است.

حال با این اوصاف، زن ایرانیِ مسلمان، چرا باید به دنبال جایگزینی برای ازدواج باشد؟ آیا میتوان شرایطی را بهتر از ازدواج متصوّر شد که در آن حقوق انسانی و مادی زن تأمین شود؟ آیا کسی بهتر از شوهر، بر حسب وظیفه و با عشق و علاقه نیازهای مادی و معنوی همسر و فرزندانش را تأمین خواهد کرد؟

آیا ازدواج سفید در ایران جائی برای خودنمائی خواهد داشت؟

سایر عوامل گسترش همباشی نباید از نظر پنهان بماند که البته در اینجا مورد بحث نیست.